در اواخر هفته گذشته (۲۶ دسامبر) روسیه چندین اسلحه پیشرفته و قوی رو آزمایش کرد که یه مورد از اونا موشک ضد کشتی مافوق صوت «Zircon» بود که در مقاله ای دیگه به قابلیتای قابل توجه اون پرداخته شد.
اما یکی دیگه از سلاحایی که در واپسین روزای سال ۲۰۱۸ میلادی به وسیله وزارت دفاع روسیه با موفقیت آزمایش شد یه اسلحه مافوق صوت جدید به نام «آوانگارد» (Avangard) بود که واسه مخفی موندن و عبور از سیستم دفاع موشکی بالستیک آمریکا طراحی شده.
«آوانگارد» یه اسلحه بالدار شبه گلایدره که با کمک یه موشک بالستیک به جو زمین پرتاب می شه و در ادامه با سرعتی بیشتر از ۱۵٫۰۰۰ مایل (۲۴٫۰۰۰ کیلومتر) در ساعت به سمت هدف خود پایین میاد. براساس گزارش شبکه خبری دولتی Tass این اسلحه مخوف در سال ۲۰۱۹ وارد سرویس می شه.
«آوانگارد» تنها یکی از سلاحای هسته ایه که ولادیمیر پوتین، رییس جمهور روسیه، تو یه سخنرانی مبهم در سال ۲۰۱۸ از ساخت اونا خبر داده بود. از این سلاحای پیشرفته میشه به اژدر هسته ای آخرالزمانی «پوسایدون» و موشک کروز هسته ای Burevestnik و البته اسلحه مافوق صوت «آوانگارد» اشاره کرد.
وزیر دفاع روسیه ویدیو مربوط به آزمایش این اسلحه قوی رو در یوتیوب منتشر کرده که می تونین از راه این لینک اونو ببینین.
«آوانگارد» یه اسلحه مافوق صوت به اصطلاح «بوست گلاید» (boost glide) است. بعضی منابع خبری ادعا می کنن که ۳ فروند گلایدر بالدار بدون سرنشین «آوانگارد» روی یه موشک بالستیک قاره پیمای یا نمونه های جدید موشک بالستیک قاره پیمای Sarmat نصب می شه.
در زمان پرتاب، این راکت نیروی لازم واسه پرواز «آوانگارد» در ارتفاعات بالای جو رو جفت و جور می سازه. برخلاف کلاهکای هسته ای موشکای بالستیک قاره پیمای معمولی، «آوانگارد» مستقیم به سمت فضا نمی ره.
در ارتفاعی که از پیش تعیین می شه، دماغه مخروطی تیزه گیر کلاهک این اسلحه جدا شده و «آوانگارد» رها می شه و بعد از اون با سرعتی مافوق صوت به سمت هدف خود پایین میاد. براساس ادعای ولادیمیر پوتین، سرعت «آوانگارد» به بیشتر از ۲۰ ماخ یا ۱۵٫۳۴۰ مایل بر ساعت می رسه. آزمایش هفته گذشته شامل پرتاب این موشک از پایگاهی در دومبارووسکی در جنوب غرب روسیه بود که به فاصله ۳٫۸۰۰ مایلی در شرق کشور پرتاب شده و با موفقیت در شبه جزیره کامچاتکا فرود اومد. آزمایش و پیشرفت این اسلحه هان نشون از دیدگاه روسیه نسبت به لرزش و ضعف سیستمای دفاع موشکی بالستیک آمریکا داره.
آمریکا تعدادی سیستم ضد موشکی ساخته که از اون میان میشه به سیستم دفاعی میان راهی زمینی (Ground Based Midcourse Defense) موجود در آلاسکا و کالیفرنیا، سیستم رهگیری موشک SM-3 در رومانی و روی عرشه کشتیای جنگی، سیستم موشکی تاد (THAAD) و سیستم دفاع موشکی پاتریوت (Patriot PAC-3) اشاره کرد.
هر چند این سیستمای دفاع موشکی واسه مقابله با تهدیدات موشکی کشورای دشمن مانند کره شمالی ساخته شدن اما روسیه از اون هول و ترس داره که با پیشرفت این سیستمای دفاعی، موشکای بالستیک روسی دیگه قدرت گذشته رو نداشته و از دور خارج شن. در سناریو کابوس وار روسیه، آمریکا می تونه یه حمله هسته ای غافلگیر کننده رو بر علیه مسکو بکنه، با اطمینان از این که حتی اگه نتونه موشکای موجود در زرادخانه هسته ای روسیه رو نابود سازه دستکم می تونه اونا رو پس از پرتاب متوقف کنه.
اما این سناریو اشکالاتی هم داره چون واشنگتن دستکم به ۸٫۰۰۰ موشک رهگیر واسه شکست خورده گذاشتن قدرت هسته ای روسیه نیاز داره، رقم زیادی که در شرایط الان آمریکا توانایی اونو نداره اما بازم روسیه رو نگران ساخته. این وسط، روسیه شکلای جور واجور مختلفی از سلاحای هسته ای جدید رو ساخته که بتونه سیستمای دفاع موشکی آمریکا رو دور بزنه. اژدر «پوسایدون» از راه زیر آب خود رو به خاک آمریکا رسونده و با قدرت خراب کننده هسته ای گرمایی خود خسارات جبران ناپذیری رو به این کشور وارد می کنه.
موشک کروز هسته ای Buresvestnik هم از اونقدر قدرتی برخورداره که می تونه روزا و حتی هفته ها به پرواز خود ادامه و پس از دور زدن همه قاره ها خود رو به حریم هوایی آمریکا برسونه.
موشک «آوانگارد» هم نقشی بسیار تعیین کننده داره چون یه سیستم بسیار سریع بوده و می تونه در ارتفاعی پایین تر از اون چیزی که سیستمای دفاعی تاد و سیستم دفاع میان راهی زمین محور رو فعال می کنه به پرواز دربیاد. هر دوی این سیستمای دفاعی واسه ساقط کردن کلاهکای هسته ای که از فضا میان طراحی شدن. از موشک «آوانگارد» میشه واسه حمله به سیستمای دفاع موشکی بالستیکی آمریکا هم استفاده کرد که پس از برخورد به هدف، راه رو واسه حملات هسته ای بزرگ تر با موشکای قاره پیمای بالستیک معمولی اما با توانایی هسته ای صاف می سازه.
